Gülme Komşuna Annen Spora Gönderir

Evet hala sporun gayet gereksiz birşey olduğunu savunuyorum evet! Ama bu yapmayacağım anlamına gelmez. Nihilist mantık yani, kendimi öldürmem gerekmez. Yazın Turşu'nun ne yapacağı sorusu ev ahalisince tartışmaya açıldı. Hayır hayır bizzat Turşu açtı, hem de somurta somurta... Azcık kavga edildi, ajitasyon göz yaşları... Birkaç hafta Antalya, birkaç hafta Denizli, duruma göre birkaç gün İstanbul anlaşması yapıldııııı sıra geldi diğer günlerin nasıl değerlendirileceğine. Resim kursu, dershane vs olarak ayrılmışken anne şahsı "Bak amcamın eşi spora gidiyormuş, haftada üç gün sen de git stresini alır hem bla bla bla..." dedi bir fena yaptı beni. Aklıma Mimi, Mimi'nin ablası ve Little World geldi. Heh heh heh dedim içimden.

-Somurttun, bağırdın, çağırdın da ne oldu? Spor diyo hatun hııı hııı??

-Ya aslında hani eğlence amaçlı, koşu bandıdır vesairedir, hani vakit geçirme şeysi? Müzük de dinleriz konuşup kafa patlatan da olmaz???

-Sie lan! Bizim anlayışımız bu olamaz! Bu olmamalı! Biz spora karşıyız olum, spor da bize karşı hanii?

-Öyle de ne biliyim boş boş oturmaktan iyidir gibi sankim?

-Otur kitap oku eşşeğen sıpası! Karpuz büyüt ne diyim git bira göbeği yap...

Nerden gelir bu spor karşıtlığı? Küçüklükten beri kıçı kaldırma üşengeci bir insan olmanın altında yatan sebep ne? Millet kaydıraktan kaydırağa kayıp dururken, salıncağın birine oturup dondurma yalamak niye? Beden eğitimi derslerinde soyunma odasındaki kanepeye uzanıp zıbaran bir insan olarak sorunumun kaynağı tamamen "tembellik" diyebilirim. Seviyorum bu t ile başlayan kelimeyi evet evet =)