Kötüyüm ben kötüyüm kötüyüm...

Dün bir arkadaşım beni ikiyüzlü olmakla suçladı. Söylediğim tek şey kendisinin fazla iyimser olduğuydu! Ne yani birden fazla kişiliğim olduğu için kendimden nefret mi etmem gerekiyor? Hayır aksine Gackt gibi hepsini bağrıma basıp, birbirleriyle karıştırıp ortaya başka başka kişilikler çıkarmak hoşuma gidiyor. Başka bir yazıda da o kişiliklerimin birkaçından bahsederim zaten. Evet evet başkalarına göre sahtekarlık, ikiyüzlülük vs. olarak tanımlansa da seviyorum böyle davranmayı... Hem ben bu huyumu kabullendiğim için ikiyüzlülük yapmış oluyorum. Birçok insan ikiyüzlüdür ama bunu dışa vurmaz, öyle değilmiş gibi davranır. Böylece doğru olan o, yanlış olan ben olurum. Varsın olsun beynimde yeterince doğru var bir tutam da yanlış olsun ne farkeder? Hem zaten pek saygıdeğer "deri ceketli çocuğun" dediği gibi; doğrular insanlara göre değişir, sadece bir gerçek vardır...