İçimdeki Fındık Halüsinasyonu

Sanırım herşey o gün babamla ceviz, fındık ayıklarken başladı. Halının köşesine fırladığını sandığım fakat almaya gittiğimde orda olmayan fındık kabuğu tüm düzenimi altüst etti. Beynimde o kadar çok kurcaladım ki bu durumu, sonunda yolda yürürken gördüğüm garip çocuğu başkaları da görüyor mu düşüncesini bile soktum kafama; ki o konuda hala ısrarlıyım efeem öyle bir çocuk bu dünyadan olamaz. Sonra aklıma çocukken edindiğim pek sevgili saygılı hayali arkadaş camiası geldi. Belki de bu onların bana oynadığı pis bir oyun. Eskisi gibi yol ortasında, evde, okulda onlarla şakalaşıp oynamadığım için intikam alıyorlar.
En son okul bahçesindeki çimenliklerde otururken gördüğüm hamamböceğinin gerçek olup olmadığını düşünürken, yanımdaki kızın büyük bir tiksintiyle yerinden kalktığını farkedip rahatlıyorum. Hamamböceğine de acımaktan başka birşey yapamıyorum. Yere doğru eğilip fısıldayarak gerçek olduğu için kendisine teşekkür edip oradan ayrılıyorum. Şizofrenik karı, şizofrenik karı diye başımın etini yiyen herkese saygılar...