dün yine yirmi yaşındaydım
zamanı okşuyordum hayatla oynuyordum aşk oyunu oynar gibi
ve geceleri yaşıyordum
saymadan günlerimi zamanla akıp giden
ne kadar da çok plan yaptım havada kalan
umutlarım uçup gitti
kaybolup gittim
nereye varacağımı bilmeden
gözler gökyüzünü ararken, kalbim yerde
geçmişi bilmeden, gelecekte yaşayarak
öne çıkardım her sohbette
ve söylerdim fikrimi haklı çıkmayı isteyerek
eleştirirken dünyayı patavatsızca
yirmi yaşındaydım
ama zamanımı saçmalıklarla harcadım
alnımdaki kırışıklık ve can sıkıntısından başka
bana bir şey bırakmayan zamanımı
çünkü aşklarım başlamadan bitmiş
arkadaşlarım teker teker gitmiş
hepsi benim hatam, bu yalnızlığı kendim ördüm
ve hayatımı, gençliğimi söndürdüm.
iyiyle kötüden iyiyi attım
gülümsemem soldu
gözyaşlarım dondu
şimdi neredeler?
ah neredeler?
benim yirmili yaşlarım...
Diyor Aznavour amca. Çok çekmiş, belli... Çok hayal kurmuş, çok hayal kırıklığına uğramış, çok eleştirmiş, çok eleştirilmiş...Ben yaşadım siz de yaşamayın der gibi söylüyor şarkıyı. Peki tam olarak ne anlatmak istiyor bu adam? Zamanını hangi saçmalıklarla harcamış? Neleri eleştirmiş patavatsızca? "Gençliğinizi böyle sorgu suallerle harcamayın, hayat size ne verirse onunla yetinmeyi bilin" mi demek istiyor yoksa "plan yapın ama havada asılı kalmasın, pratiğe de dökün, eleştirin ama bir sonuca ve çözüme varın, laf kalabalığı olmasın" mı??? İçinden çıkamıyorum. Mimi Wonka ya soruyorum ama ondan da tepki gelmiyor. 4 yıl sonra Charles amcayla Zeki Müren dinleyip iki tek atmayı umut ediyorum...
Narsist Köşe
- Phaedrus
- Because we don't know when we will die, we get to think of life as an inexhaustible well, yet everything happens only a certain number of times, and a very small number, really. How many more times will you remember a certain afternoon of your childhood, some afternoon that's so deeply a part of your being that you can't even conceive of your life without it? Perhaps four or five times more, perhaps not even that. How many more times will you watch the full moon rise? Perhaps twenty. And yet it all seems limitless.
Copyright 2009 Alässe & Phaedrus
1 baloncuk:
Çarls amca kadar yaşamadık daha birşey,onun gibi heba eder miyiz bizde bu yaşlarımızı bilemiyorum,ama değişir kızım insanlar, bizim "free hugs" kartonlarımız ve renkli karavan fikrimiz olduğu sürece, hala bir motosikletin gerçekte ne anlama geldiğini bildiğimiz ve yoldan yürüken hapşuran birine tanımasak bile "iyi yaşayın" demekten çekinmediğimiz sürece.... yani bu ve bunun gibi saçma ayrıntıları hayatımızda var etmeyi bildiğimiz sürece Çarls amca ile oturup Zeki Müren eşliğinde iki tek atmamız gerenkmez. Hem zaten rakı fransızı çarpar başımıza kalır...
Yorum Gönder