Öldüm sanma sevgili blogum. Hâlâ derste geometri çözerken bu beyleri dinleyip, galesiz bir şekilde, hocanın sınıftaki varlığını unutarak, "Are you the guys on the beach who hate everything?!! ııııı ııııh!" diye bağırabiliyorum. Yetinmeyip, "...and i get sick when i'm around, i can't stand to be around, i hate everything about youu!!!" diye eşlik ederek enerjisi fazla gelmiş sınav ergeni tripleri de yapabiliyorum, yaşıyorum yani, öptüm...
Narsist Köşe
- Phaedrus
- Because we don't know when we will die, we get to think of life as an inexhaustible well, yet everything happens only a certain number of times, and a very small number, really. How many more times will you remember a certain afternoon of your childhood, some afternoon that's so deeply a part of your being that you can't even conceive of your life without it? Perhaps four or five times more, perhaps not even that. How many more times will you watch the full moon rise? Perhaps twenty. And yet it all seems limitless.
Copyright 2009 Alässe & Phaedrus
5 baloncuk:
10 nomero, +rep!
peki hoca da senin varlığını unuttu mu? umarım unutmuştur yoksa kimbilir belki varolan azıcık ingilizcesiyle senin varlığını sana bile unutturabilir. dikkat et alis asla harikalar diyarına gitmedi ki kötü kraliçenin olduğu biryerin harikalar diyarı olduğu da pek söylenemez.işin özü aslına bakarsan direk işin özündedir diye saçmalayarak kapatıyorum bu yorumumu... ;)
hocanın başka şeylerle veya başka birileriyle haşır neşir olduğu sırada "şıraak!" efekti eşliğinde hareket çekmekle aynı mantık aslında ama artık dinozor statüsü kazanmış bir coğrafya öğretmeninin ingilizce bilgisinden az çok haberdar olmak, duruma karşı bir avantaj niteliği kazanıyor :) (o esnad konumumu bu kadar ayrıntılı düşündüğüm söylentileri ise kuru iftiradır)
olm birşeyler yazmak çok basit. otur sabahlara kadar saçmalayabilirsin ama benim en sevdiğim şey olan hikayeleri yazamıyor olmamı anımsattı bu yazdıkların. deli saçması hikayeler yazdığım zamanlarda da çok iyi bir ruh haline sahip değildim, iyi bir işim yoktu, paraya ihtiyacım vardı, maç yapıyordum, otobüse biniyordum yani o an olan herşey hala mevcut ama hikaye yazamıyorum. ya da yazmak mı istemiyorum? sıkılgan oldum biraz. ondan sanırım. yazıp siliyorum sonra. ki çok güzel hasta adam projelerim var. ama motivasyon eksikliği var. sanırım senin de sorunun bu. ben öyle olduğuna kanaat getirdim 30 saniye önce sdamıofs. neyse lan. çalışmam lazım. saat 09:36, mesai başlayalı 36 dakika oldu ama elimi henüz bir şeye sürmedim ve kameradan bizi izleyen bir patronumuz var. hayat mükemmel.
motivasyon konusunda güzel bir noktaya parmak bastın sanırım süpsüpercem. motivasyon eksikliğinin getirdiği bir sıkılganlık durumu sanki. neyse sorgulamazsam daha çabuk geçer diye ümit ediyorum.
fakat kamerayla röntgenleyen patrona temkinli yaklaşmak lazımdır, yarın öbür gün truman show sendromundan keçileri kaçırma riski var işin ucunda.
Yorum Gönder